Publicaties
Hier
vindt u publicaties van Yaron Kaldenbach; artikelen, boeken, recensies en
interviews. Via de afbeeldingen kunt u de betreffende bestanden openen en
downloaden. Direct hieronder staat een overzicht van alle publicaties bij elkaar.
Als u met de muis/cursor op de afbeelding staat, verschijnt er een korte tekst
over de publicatie en kunt u er desgewenst op doorklikken. Wilt u de volledige
referentie van de publicatie zien met een omschrijving van de inhoud? Scroll
dan verder omlaag. Weergave is op basis van verschijningsdatum (meest recente
bovenaan).
Eerkens,
M. (2021). Super in taal, matig in rekenen? Psychologie
Magazine, januari, 38(2), 59-60.
Interview met Yaron Kaldenbach over disharmonische
intelligentieprofielen, door journalist/psycholoog Marilse Eerkens, in het
populair-wetenschappelijke tijdschrift Psychologie
Magazine.
Kaldenbach,
Y. (2020). Coping met Corona: hoe reageren kinderen in de ggz? Online
publicatie op de website
van het Nederlands Instituut van Psychologen (NIP).
In dit
artikel beschrijf ik mijn ervaringen als gz-psycholoog in de jeugd-ggz in
coronatijd, en wat mij is opgevallen aan de relatie tussen de diagnose van het
kind en de reactie op de coronasituatie. Ik merkte namelijk na een kleine
anderhalve maand werken ‘in deze gekke tijd’ dat kinderen met verschillende
diagnoses ook echt verschillend reageerden op het thuis zitten, social distancing en de ‘anderhalvemetersamenleving’. Lees in dit artikel onder meer
hoe veel basisschoolkinderen met ASS genoten van de ‘coronavakantie’, hoe
mensen met een traumatische voorgeschiedenis volop getriggerd werden, hoe exposure-opdrachten bij agorafobie ineens strafbare feiten
werden en hoe kinderen met smetvrees merkten dat hun stoornis inmiddels tot
RIVM-richtlijn verheven was.
Koster,
I., Stams, G.J.J.M. & Kaldenbach, Y. (2018). Een IQ-test op je slechtste moment: is dat wel slim? Dilemma’s rond
intelligentiediagnostiek in turbulente tijden. Kind en Adolescent
Praktijk, maart, 17(1), 6-13.
Jongeren
in de JeugdzorgPlus worden doorgaans aan het begin
van de behandeling getest op hun intelligentie. Dat brengt het risico van
onderschatting met zich mee, omdat ze op dat moment in omstandigheden verkeren
die hun testscores drukken. Als hiermee geen rekening gehouden wordt, dan
dreigt een onderprestatie. En dat kan grote gevolgen hebben. De uitkomst kan
een jongere belemmeren en blijven achtervolgen. In dit artikel worden adviezen
gegeven rondom intelligentiediagnostiek in turbulente tijden.
Kaldenbach,
Y. (2015). Het meten van volgehouden selectieve aandacht bij kinderen en
jongeren: welke rol speelt de onderzoeker bij de uitkomsten van de Bourdon-Vos
test? GZ-PSYCHOLOGIE, 7(7), 8-12.
Een
veelgehoord bezwaar tegen de Bourdon-Vos test is dat de onderzoeker een grote
rol zou spelen bij de uitkomsten van de test, vanwege het handmatig registreren
van de regeltijden. Hierdoor zou dezelfde testprestatie bij afname door
verschillende onderzoekers tot verschillende uitkomsten leiden. Om te kijken of
dit bezwaar terecht is, werd een pilotstudie (n=10) uitgevoerd, gevolgd door
een groter onderzoek (n=35). In dit artikel worden de resultaten van dit
praktijkgerichte wetenschappelijk onderzoek besproken. Het veelgehoorde bezwaar
blijkt ongefundeerd. Er wordt bij herhaling een zeer hoge mate van
overeenstemming tussen de onderzoekers gevonden (97-100%).
Kaldenbach,
Y. (2015). DSM-5 whitepaper: De
verstandelijke beperking (verstandelijke-ontwikkelingsstoornis)
in de DSM-5. Amsterdam: Boom Psychologie.
Sinds
het verschijnen van de Nederlandse editie van de DSM-5 zijn er geleidelijk een
aantal ‘whitepapers’ gepubliceerd (klik hier voor een
actueel overzicht). Per classificatie of stoorniscategorie worden hierin de
belangrijkste verschillen ten opzichte van de DSM-IV beschreven. In dit
whitepaper worden de belangrijkste wijzigingen besproken in de classificatie
van mensen met een beperkte begaafdheid (lage cognitieve vermogens). Naast een
verstandelijke beperking in verschillende ernstgradaties is helaas de
classificatie ‘zwakbegaafdheid’ (in de eerste DSM-5 edities ‘laagbegaafdheid’
genoemd) gehandhaafd. Opmerkelijk en zorgelijk is dat hiervoor niet langer
criteria bestaan. Dit betekent dat een clinicus naar eigen inzicht iemand
zwakbegaafd mag noemen(!). Er wordt alleen gezegd in welke gevallen iemands
zwakbegaafdheid geclassificeerd dient te worden, maar een definitie van of
criteria voor zwakbegaafdheid zelf, ontbreken. Mijns inziens een achteruitgang
ten opzichte van het al tekortschietende IQ-criterium in de DSM-IV, waarin
gesteld werd dat er een IQ van 71-84 aan de orde diende te zijn om van
zwakbegaafdheid te mogen spreken.
Kaldenbach,
Y. (2014). Recensie
van "C. Karssen H. Kooijman & M. van Rooijen (2014). Mevrouw, mag ik
bij u wonen? Verhalen uit de praktijk van de jeugdbescherming". In: Kind en Adolescent Praktijk, juni, 13(2),
94.
Recensie
van een zeer interessant boek van een gedragswetenschapper bij Bureau
Jeugdzorg, die allerlei dagelijkse dilemma's en schrijnende dossiers bespreekt.
Ze beschrijft hoe bij BJZ beslissingen rond kinderen tot stand komen en welke
overwegingen daarbij een rol spelen.
Kaldenbach,
Y. (2014). Verstrekken zonder juiste toestemming. PAOpeople, 1, 3.
Column in PAOpeople (magazine voor
zorg- en onderwijsprofessionals), die in mei 2014 verscheen. Het is een korte
samenvatting van het artikel in De Psycholoog (2012, zie hieronder) over
uitwisseling van vertrouwelijke cliëntgegevens tussen zorgprofessionals en hoe
velen dit vaak (doorgaans vanuit onwetendheid en zonder enige onethische
intentie) doen op basis van ontoereikende toestemming van de cliënt. In de
column wordt abusievelijk naar de WGBO (Wet op de Geneeskundige
Behandelovereenkomst) verwezen als 'WGB'.
In
De Psycholoog van juli/aug 2015 stond een artikel
waarin een psycholoog een waarschuwing van het College van Toezicht kreeg,
nadat hij over een cliënt een brief aan de huisarts had gestuurd (geldt als een
‘derde’), zonder deze vooraf ter correctie en toestemming door de cliënt te
laten inzien. Het is maar zeer de vraag of de in dit artikel beschreven gang
van zaken binnen de medische wereld juridisch is toegestaan. Artsen vallen
weliswaar niet onder de NIP-beroepscode, maar ze zijn
onverminderd gebonden aan de WGBO, waarin ‘informed
consent’ een belangrijk uitgangspunt is.
Trappenburg,
P. (2014). 'Een IQ-score heeft absoluut waarde, maar geen absolute waarde'.
Yaron Kaldenbach over de waarde en de beperkingen van intelligentieonderzoek. Gifted@248, 2(1), 42-44.
Dit interview verscheen in het lentenummer
(maart 2014) van Gifted@248, een magazine over (hoog)begaafde
kinderen. Het gaat over het begrip 'hoogbegaafdheid' en de waarde en
beperkingen van intelligentietests.
Kaldenbach,
Y. (2012). Vragen staat vrij, verstrekken niet. Over het verschil tussen
opvraag- en verstrektoestemming. De
Psycholoog, 47(10), 24-28.
Dit artikel verscheen in de ethiekrubriek van
De Psycholoog, het vaktijdschrift van het NIP. In dit artikel wordt aandacht
gevraagd voor het feit velen van ons vertrouwelijke informatie verstrekken aan
collega's op basis van een ontoereikende toestemming. Wilt u niet ten onrechte
vertrouwelijke informatie verstrekken en zwak staan bij een klacht? Lees dan in
deze bijdrage wat u kunt doen om zorgvuldig naar u cliënt te handelen en gedoe
te voorkomen. De kans is groot dat u huidige standaardformulier niet voldoet…
Eind
2014 bevestigde het NIP College van Toezicht in een uitspraak (klachtonderdeel 6) nog eens het
belang van gerichte en geïnformeerde toestemming (vooraf en per geval) rondom
het verstrekken van gegevens. Vergis u niet; ook de verwijzend huisarts, aan
wie u gewend bent terug te rapporteren, is gewoon een 'derde' zonder verdere
privileges. Deze collega had verzuimd de brief aan de huisarts over de
behandeling eerst aan de cliënt voor te leggen, waardoor hij o.a. geen gebruik
had kunnen maken van zijn correctierecht. De cliënt was 'not
amused' over de gang van zaken en de brief. Zijn
klacht werd gegrond verklaard en de psycholoog kreeg een 'waarschuwing'. Hij
had in strijd met meerdere codeartikelen gehandeld. Januari 2015 stond op de NIP-site
overigens dat de cliënt tegen de uitspraak in hoger beroep is gegaan.
Kaldenbach,
Y. (2012). Betekenis verlenen aan test-hertestverschillen
bij intelligentieonderzoek. VVP Nieuws, 5(18),
10-14.
Iedere
psychodiagnost kent het: je hebt een IQ-test gedaan
en de uitslag laat een behoorlijk verschil zien met een eerdere meting. Welke
meting heeft dan ‘gelijk’? Is een daling of stijging van de intelligentie
eigenlijk wel mogelijk? Was een IQ niet een stabiele en zelfs biologisch
verankerde maat? In dit artikel wordt het algemene beeld van stabiliteit van
IQ-scores genuanceerd en wordt stilgestaan bij verklaringen voor verschillen.
Ankeren,
J. van (2012). Pubers hebben geen astma. Longwijzer,
september, 5(51), 29-31.
Interview met Longwijzer
(het tijdschrift van het Astma Fonds/Longfonds) over pubers met astma, roken en
slordig medicatiegebruik ('therapietrouw'). Adviezen voor ouders die in dit
artikel worden genoemd, zijn opgenomen in de 'Zorgstandaard
Astma Kinderen & Jongeren', die begin 2013 verscheen.
Kaldenbach,
Y. (2012). Recensie
van "AD(H)D daar kan ik zóveel mee!". In: Kind en Adolescent Praktijk, september, 11(3),
146-147.
Recensie
van psycho-educatie cd-rom voor basisschoolkinderen
met AD(H)D.
Interview voor RTL4-programma Editie
NL op 28-08-2012 n.a.v. van een longitudinaal onderzoek uit Nieuw-Zeeland,
dat een blijvende daling van gemiddeld 8 IQ-punten liet
zien bij mensen die in hun tienerjaren al begonnen waren met blowen. Begin 2016
verscheen overigens onderzoek bij tweelingen dat dit tegensprak (lees hier).
In beeld staat onder mijn naam ‘neuropsycholoog’ in plaats van ‘gz-psycholoog’.
Nieber,
L. (06-08-2012). Een op de acht Amsterdammers is licht verstandelijk beperkt. NRC Next, 2-3.
Kort
stukje in NRC Next
waar in de rubriek 'NRC checkt' uitspraken in de media worden getoetst op juistheid.
Interview n.a.v. een uitspraak van
burgemeester Van der Laan over het IQ van Amsterdammers.
Kaldenbach,
Y. (2012). Intelligentiediagnostiek en medicatiegebruik: continueren of staken?
VVP Nieuws, 5(17), 14-18.
Sommige
kinderen gebruiken medicijnen die invloed kunnen hebben op een IQ-meting. Wat
is wijsheid in zo’n geval en wie heeft dan welke verantwoordelijkheid? Wat zijn
overwegingen om een middel te laten staken en wanneer ligt het juist voor de
hand om het medicijn te laten continueren? En wat is eigenlijk bekend over de
invloed van het bekende ADHD-medicijn methylfenidaat (Ritalin, Concerta,
Medikinet, Equasym) op je IQ? In dit artikel
worden deze vragen beantwoord en krijgt de lezer overwegingen aangereikt die in
de praktijk kunnen helpen bij het bepalen van het beleid.
Ruiters,
F. (2012). World Wide Wisdom - WISC-III-tools en
downloads voor therapeuten. In: Kind en
Adolescent Praktijk, juni, 11(2), 90.
Recensie
over deze website: www.apollopraktijk.nl.
Mini-interview met Yaron Kaldenbach (blz. 5) in PAOpeople
(magazine voor zorg- en onderwijsprofessionals), dat in mei 2012 verscheen.
Onder 'Ontmoeting met je toekomst; zes experts als trendwatcher'
geeft Yaron kort zijn visie op een onderwerp dat in zijn cursus aan bod komt.
Deze cursus wordt onder meer verzorgd onder de vlag van GITP PAO.
Kaldenbach,
Y. (2012). Een Totaal-IQ buiten het verbaal-performaal bereik. VVP Nieuws, 5(16), 21-22.
Artikel waarin wordt uitgelegd hoe het kan dat een WISC-III TIQ
soms buiten het bereik van het VIQ-PIQ ligt. De argumenten gaan ook op voor andere
IQ-tests zoals onder meer de WAIS-III/WAIS-IV, maar bij de WPPSI-III past de
aanvulling dat het WPPSI-III TIQ niet louter bestaat uit subtests van de
verbale en performale schaal (subtest Substitutie zit in het TIQ, maar niet in
het VIQ of PIQ; wèl in de factor Verwerkingssnelheid).
Dit
artikel is de eerste van vier in het kwartaalblad VVP Nieuws, het
vaktijdschrift van de Vereniging van Psychodiagnostisch Werkenden. In 2012 zal
ik in dit blad in ieder nummer een artikel publiceren over een vraag of thema
rondom de WISC-III. Als introductie op die rubriek en kennismaking met de
lezers werd in ditzelfde februarinummer ook een interview
geplaatst Wie
is Yaron Kaldenbach?
Artikel ‘De dictatuur van
het IQ’ in weekblad De Groene Amsterdammer van donderdag 11 augustus 2011.
In
dit artikel wordt n.a.v. de voorgenomen IQ-maatregel
van het kabinet per 2013 gesproken met deskundigen (Yaron Kaldenbach, Peter
Tellegen, Cobi Bon & Britta van Toorn) over de onwenselijkheid en
consequenties van dit beleid. Mei 2012 werd bekend dat de politiek (nadat het
kabinet was gevallen) terugkwam op de invoering van deze maatregel.
Artikel ‘Vloeibaar
testen’ in NRC Weekblad, bijlage bij het NRC Handelsblad van zaterdag 15
januari 2011.
In
dit artikel wordt n.a.v. interviews
met deskundigen (Peter Tellegen, Arne Evers, Teije de Vos, Harrie Vorst, Yaron Kaldenbach & Wim Bloemers) de praktijk van IQ-tests in Nederland beschreven
en de starre en onoordeelkundige manier waarmee soms met deze getallen wordt
omgegaan, zonder daarbij te realiseren dat het getal pas betekenis krijgt
binnen een context, dat het omgeven is met een bepaalde marge van (on)betrouwbaarheid en dat beslissingen nooit op IQ alleen
gebaseerd zouden mogen worden.
Kaldenbach,
Y. (2010). Recensie
van "T. Ehrlich (2010). ADDavid". In: Kind en Adolescent Praktijk, september, 9(3),
139.
Recensie
van een therapeutisch kinderboekje voor basisschooljongens met ADD.
Kaldenbach,
Y. (2010). Neuropsychologische diagnostiek is onnodig om ADHD te classificeren!
Kind en Adolescent Praktijk, april, 9(1),
28-32.
Opiniërend
stuk waarin een misstand aan de kaak wordt gesteld, namelijk dat in het land
veel collega’s neuropsychologisch onderzoek gebruiken om wel of niet tot de
‘diagnose’ ADHD te komen. Dit artikel deed enig stof opwaaien en leidde onder
meer tot interviews met GGZ-vaktijdschrift Psy (uitgebreid online verschenen interview en een kort
bericht in de wetenschapsrubriek van het tijdschrift zelf), Goedemorgen
Nederland (KRO radio 1) en jongerenradiozender FunX
FM (Fresh ’n Up). Ook Dagblad De Pers besteedde er
aandacht aan en op internet was het op tientallen forums een topic, waarin de
boodschap overigens vaak verkeerd begrepen werd.
Kaldenbach,
Y. (2009). Recensie
van “T. van Lieshout (2009, tweede herziene druk). Pedagogische adviezen voor
speciale kinderen – een praktijkhandboek voor professionele opvoeders,
begeleiders en leerkrachten." In: Kind
en Adolescent Praktijk, december, 7(4), 203-204.
Recensie
van een praktijkgericht vakboek voor mensen die beroepsmatig te maken hebben
met kinderen en jongeren met allerlei psychiatrische, sociaal-emotionele of
leerproblemen.
Kaldenbach,
Y. (2009). Online onderduiken en digitale dilemma’s. Kind en Adolescent Praktijk, december, 8(4), 181.
Column
over ‘social media’ zoals Hyves,
Facebook, LinkedIn en Twitter
en hoe je als hulpverlener door kinderen en jongeren verrast kunt worden
doordat ze je op internet vinden en uitnodigen om je ‘vriend’ te worden. Wat
doe je dan?
Kaldenbach,
Y. (2009). Recensie
van “T. Ehrlich (2009). ADDaisy”. In: Kind en Adolescent Praktijk, september, 7(3),
146.
Recensie
van een therapeutisch kinderboekje voor basisschoolmeisjes met ADD.
Kaldenbach,
Y. (2009). Recensie
van “Th. Kievit, J.A. Tak & J.D. Bosch(red.) (2008). Handboek
psychodiagnostiek voor de hulpverlening aan kinderen." In: Kind en Adolescent Praktijk, januari, 7(1),
42.
Recensie
van hét handboek dat we in Nederland hebben op het gebied van de
psychodiagnostiek bij kinderen en jongeren. Dit boek hoort in de kast te staan
bij iedere psychodiagnost in de K&J-sector.
Kaldenbach,
Y. (2008). Recensie
van “G. van Vaerenbergh, G. de Kinder, K. Janssen &
K. Verplancke (2006). Mag ik even jouw hippocampus
zien? Antwoorden
op psychologische vragen van kinderen”. In: Kind
en Adolescent Praktijk, december, 6(4), 191.
Recensie
van een leuk boekje met allerlei interessante weetjes over ons brein. Leuk voor
nieuwsgierige en geïnteresseerde kinderen, jongeren én
volwassenen. Lees het geheim van de spiegelneuronen achter de aanstekelijkheid
van gapen en nog veel meer.
Kaldenbach,
Y. (2008). Recensie
van “F. Verheij, F.C. Verhulst & R.F. Ferdinand (red.) (2007). Kinder- en
jeugdpsychiatrie, behandeling en begeleiding”. In: Kind en Adolescent Praktijk, september, 6(3), 142-143.
Recensie
van een basisboek in de kinder- en jeugdpsychiatrie. Alle stoornissen passeren
de revue met beschrijvingen van klinische beelden met bijbehorende diagnostiek
en behandeling.
Kaldenbach,
Y. (2008). Interculturele ambivalentie: uit eten met mijn cliënt. Kind en Adolescent Praktijk, september, 7(3),
126.
Column
over mijn interne worsteling bij de behandeling in de thuissituatie van een
Griekse cliënt. Bij de laatste sessie stond de vader erop mij zijn Griekse
restaurant te laten zien (hij had het zijn inmiddels overleden moeder beloofd)
en eenmaal aangekomen kreeg ik een privémaaltijd voorgeschoteld die ik niet
mocht weigeren. Waar eindigt intercultureel werken en komt de beroepsethiek om
de hoek kijken? In deze column leest u hoe het afliep…
Kaldenbach,
Y. (2008). Recensie
van “K. Dieltiens & M. Klompmaker (2006). Er zit een leeuw
in mij”. In: Kind en Adolescent Praktijk,
maart, 6(1), 40.
Recensie
van een therapeutisch voorleesboekje voor kinderen (jongens) met ADHD.
Kaldenbach,
Y. (2008). Het toekennen van DSM-classificaties door gz-psychologen. Kind en Adolescent Praktijk, maart, 6(1),
24-26.
Opiniërend
stuk over het misverstand dat alleen psychiaters DSM-classificaties zouden
mogen stellen. Een oproep aan psychologen en orthopedagogen met (en wellicht
zelfs ook zónder) BIG-registratie
om zich meer te positioneren en te gaan staan voor de eigen deskundigheid…
Kaldenbach,
Y. (2007). Therapietrouw bij uw kind met ADHD. ADHD
Wachtkamerspecial, 4(2), 1-4.
Een
artikel voor ouders van kinderen met ADHD over therapietrouw en wat ze eraan
kunnen doen om medicatiegebruik conform doktersvoorschrift bij hun kroost te
verbeteren.
Kaldenbach,
Y. (2007). Therapietrouw bij kinderen en adolescenten met ADHD. ADHD Actueel, 4(2), 1-6.
Een
artikel voor psychologen, orthopedagogen en psychiaters over therapietrouw bij
ADHD: hoe ontstaat dit (determinanten) en wat kunnen professionals eraan doen
om te bevorderen dat hun cliënten thuis ook echt doen wat ze in de spreekkamer
afspreken?
Kaldenbach
(2007). Recensie
van “A. Prifitera, D.H. Saklofske
& L.G. Weiss (2005). WISC-IV Clinical Use and Interpretation. Scientist-Practitioner’s
Perspectives” en “L.G. Weiss, D.H. Saklofske, A. Prifitera & J.A. Holdnack (2006). WISC-IV Advanced Clinical
Interpretation". In: Tijdschrift voor Psychiatrie, 49(7), 505-507.
Recensie
van twee Amerikaanse boeken over de WISC-IV. In Nederland werken we nog met de
WISC-III en zal de WISC-IV worden overgeslagen. Najaar 2014 verscheen de WISC-V
in Amerika en Nederland zal naar verwachting in 2015 beginnen met het project
WISC-V-NL. De in deze boeken beschreven WISC-IV is echter een bijzonder
interessante intelligentietest en de beschreven ‘WISC-IV Integrated
methode’ maakt dat je binnen de WISC ook neuropsychologisch kunt doortesten en
veel meer te weten kunt komen over waar het bij een kind misgaat als hij laag
scoort dan op eerdere versies van de WISC.
Kaldenbach,
Y. (2007). Hiërarchische analyse van de WISC-III nader toegelicht: vragen en
antwoorden. Kind en Adolescent Praktijk, juni, 6(2), 72-80.
Na
publicatie van het WISC-III artikel in 2006 werd ik overstelpt met mailtjes van
lezers. Dagelijks kreeg ik meerdere mails en sommige vragen kwamen vaak terug.
De meest gestelde vragen worden in dit vervolgartikel beantwoord en de hiërarchische
analysemethode krijgt met dit tweede artikel een vervolg.
Kaldenbach, Y. (2006). De WISC-III
anno 2006: een voorstel tot eenduidige en hiërarchische analyse, interpretatie
en rapportage. Kind en Adolescent Praktijk, sept,
5(3), pp. 128-136.
In
dit artikel wordt de hiërarchische analysemethode voor de WISC-III uitvoerig
beschreven. Het is inmiddels een artikel dat in diagnostisch Nederland veel
wordt gebruikt en op universiteiten en in postmasteropleidingen
als literatuur wordt aanbevolen.
Kaldenbach,
Y. (2006). i.o.: professionele misleiding. Maandblad Geestelijke
Volksgezondheid, 61(5), pp. 406-407.
Column
over hoe veel mensen in ons vak de afkorting ‘i.o.’ vermelden als ze ergens
voor in opleiding zijn (bijvoorbeeld 'psycholoog i.o.' als je 'stagiaire
Psychologie' bent en 'gz-psycholoog i.o.' als je als basispsycholoog de
gz-opleiding doet). Het voeren de de ‘i.o.-titel’ op
deze manier is echter misleidend en kan bij een klacht ook tot het opleggen van
een maatregel leiden. Profiteer van deze kennis en voorkom dat u de volgende
bent die ‘hangt’…
Coenraads,
R.C. & Kaldenbach, Y. (2006). Jeroen de hardloopkampioen met astma. Leimuiden: Uitgeverij Context. ISBN-nummer:
907-81-96025/978-90-78196-02-0.
Een
positief therapeutisch (voor)leesboekje met humor, voor jonge kinderen met
astma. Full-color en met ‘hard cover’ omslag. Klik op
de afbeelding voor de flyer. De adviesprijs is €13,50
maar via ykaldenbach@hotmail.com
kunt u het boek bestellen voor slechts €7,95 (incl. verzendkosten in
Nederland), nu de uitgever de verkoop van de nieuwste druk aan mij heeft overgedragen.
Download
ook de kleurplaat
van Jeroen de hardloopkampioen.
Kaldenbach,
Y. (2006). Een bittere pil? Medicatietrouw bij kinderen en jongeren met
psychiatrische problematiek. Balans Magazine, 19(1), pp. 18-21.
In
dit tijdschrift voor ouders van kinderen met onder meer psychiatrische
stoornissen zoals ADHD en PDD-NOS verscheen in 2006 dit artikel over
medicatietrouw. Er wordt beschreven wat redenen kunnen zijn waarom kinderen en
jongeren met psychiatrische problemen hun medicatie niet gebruiken zoals met de
arts besproken. Ook worden praktische tips gegeven over hoe je kunt ontdekken
wat de oorzaak is en minstens even belangrijk : wat je er als ouder aan
kunt doen.
Kaldenbach, Y. (2005). Cognitieve therapie bij een
veertienjarige angstige adolescent zonder vermijdingsgedrag. Kind en
Adolescent Praktijk, maart, 4(1), pp. 4-13.
In
dit artikel wordt een casus beschreven: de 14-jarige Tim heeft een
gegeneraliseerde angststoornis en dysthymie, maar…
vermijdt niet. Hoe lost de therapeut dit op, die in de cursus cognitieve
gedragstherapie keurig heeft geleerd dat bij angststoornissen vermijding een
centrale rol speelt en exposure dus het belangrijkste behandelingrediënt moet
zijn? Lees hoe een sterk cognitief accent, liquidatierisicoprofielen,
taartdiagrammen over inbrekers en een flinke dosis humor Tim weer beter
maakten…
Kaldenbach,
Y. (2004). Recensie
van “M. Janssens (2003). Humor, een relativerende begeleidingsmethode: anders omgaan
met verstandelijk gehandicapten in specifieke situaties”. In: SPH - Tijdschrift voor Sociaal Pedagogische
Hulpverlening, nr. 58, juni 2004, pp. 43-44.
Recensie
van een boek over gebruik van humor in het werken met verstandelijk beperkte
cliënten.
Kaldenbach, Y. (2003). Humor binnen de hulpverlening: kracht of
kwetsbaarheid? SPH - Tijdschrift voor Sociaal Pedagogische Hulpverlening,
nr. 51, april 2003, pp. 32-35.
Artikel
in een blad voor sociotherapeuten/groepswerkers over
hoe je humor in je werk kunt gebruiken, maar ook welke valkuilen dit met zich
meebrengt. De genoemde voorbeelden in het artikel zijn eigen praktijksituaties
van de auteur, ervaringen die hij tijdens zijn studie Psychologie opdeed toen
hij een bijbaan als groepsleider had.
Kaldenbach, Y. (2002). Dikke kinderen: maken we ons te dik? Obesitas bij
kinderen en adolescenten - interventies voor de dagelijkse praktijk. Over
Gewicht Magazine, juni, 6(3), pp. 16-18 & augustus, 6(4), pp.
15-17 & oktober, 6(5), pp. 15-17.
Tegenwoordig
wordt het als een epidemie gezien en grote bedreiging voor de gezondheid van
onze kinderen: obesitas. Maar ook in 2002 waren er al grote zorgen over de
steeds dikker wordende jeugd in Nederland. In deze reeks artikelen (het was te
lang om in één keer in het blad te verschijnen, dus werd gekozen voor een
‘trilogie’) wordt ingegaan op een ‘groeiend’ probleem en wat mensen die met te
dikke kinderen te maken hebben (als ouders of als hulpverlener) hieraan kunnen
doen.
Kaldenbach, Y. (2001). Therapietrouw bij adolescenten met astma. Astma
Nieuws, februari, 4(1), pp. 11-12 & mei, 4(2), pp. 11-12.
Therapietrouw
onder pubers met astma is een groot probleem en hieraan liggen zowel algemene
als ziekte-specifieke factoren ten grondslag. In dit
artikel wordt beschreven hoe het komt dat pubers niet altijd trouw hun
medicijnen innemen en toch gaan roken, en wat de omgeving hieraan kan doen.
Kaldenbach, Y. (2000). Heitakampen
Astmacentrum Heideheuvel. Astma Nieuws, oktober, 3(5), pp. 24-26.
Inmiddels opgeheven maar in 2000
bestonden ze nog: de therapeutische vakantiekampen voor kinderen met astma van
astmacentrum Heideheuvel. In dit artikel krijgt u een sfeerimpressie.
Link gerust naar deze
website. Informatie mag echter niet zonder voorafgaande schriftelijke
toestemming worden gepubliceerd/overgenomen op andere websites dan www.apollopraktijk.nl of worden
aangepast (in welke vorm dan ook) zonder voorafgaande schriftelijke toestemming
van Yaron Kaldenbach. Ook is het niet toegestaan de bronvermelding/auteur weg
te laten, waardoor de suggestie kan worden gewekt dat iemand anders de
bestanden op deze website heeft ontwikkeld. Voor zover het bestanden betreft
waarvan Yaron Kaldenbach het copyright bezit, is het wel toegestaan deze te
downloaden en intern op een centrale server/schijf van een instelling te
zetten, voor intern gebruik. In dat geval wordt u wel aangeraden regelmatig te
checken op de website of er recentere versies zijn verschenen en u kosteloos te
abonneren op de Nieuwsbrief via ykaldenbach@hotmail.com.
Bij belangrijke updates ontvangt u dan een e-mail. Ook is het toegestaan om de
bestanden van Yaron Kaldenbach via e-mail in ongewijzigde vorm verder te
verspreiden (als het om grotere groepen geadresseerden gaat, dan graag even
vooraf overleg). Los van auteursrechtelijke redenen is het belangrijk dat de
kwaliteit van de geboden informatie gewaarborgd blijft en dit kan niet langer
worden gegarandeerd als anderen dingen aanpassen. Door één centraal podium te
houden waar de informatie wordt gedeeld (deze website), kan iedereen erop
vertrouwen dat men hier de meest recente versies vindt waarin verbeteringen
t.a.v. evt. eerdere versies zijn aangebracht.