Publicaties

Hier vindt u publicaties van Yaron Kaldenbach; artikelen, boeken, recensies en interviews. Via de afbeeldingen kunt u de betreffende bestanden openen en downloaden. Direct hieronder staat een overzicht van alle publicaties bij elkaar. Als u met de muis/cursor op de afbeelding staat, verschijnt er een korte tekst over de publicatie en kunt u er desgewenst op doorklikken. Wilt u de volledige referentie van de publicatie zien met een omschrijving van de inhoud? Scroll dan verder omlaag. Weergave is op basis van verschijningsdatum (meest recente bovenaan).

Eerkens, M. (2021). Super in taal, matig in rekenen? Psychologie Magazine, januari, 38(2), 59-60.

Interview met Yaron Kaldenbach over disharmonische intelligentieprofielen, door journalist/psycholoog Marilse Eerkens, in het populair-wetenschappelijke tijdschrift Psychologie Magazine.

Kaldenbach, Y. (2020). Coping met Corona: hoe reageren kinderen in de ggz? Online publicatie op de website van het Nederlands Instituut van Psychologen (NIP).

In dit artikel beschrijf ik mijn ervaringen als gz-psycholoog in de jeugd-ggz in coronatijd, en wat mij is opgevallen aan de relatie tussen de diagnose van het kind en de reactie op de coronasituatie. Ik merkte namelijk na een kleine anderhalve maand werken ‘in deze gekke tijd’ dat kinderen met verschillende diagnoses ook echt verschillend reageerden op het thuis zitten, social distancing en de ‘anderhalvemetersamenleving’. Lees in dit artikel onder meer hoe veel basisschoolkinderen met ASS genoten van de ‘coronavakantie’, hoe mensen met een traumatische voorgeschiedenis volop getriggerd werden, hoe exposure-opdrachten bij agorafobie ineens strafbare feiten werden en hoe kinderen met smetvrees merkten dat hun stoornis inmiddels tot RIVM-richtlijn verheven was.

Koster, I., Stams, G.J.J.M. & Kaldenbach, Y. (2018). Een IQ-test op je slechtste moment: is dat wel slim? Dilemma’s rond intelligentiediagnostiek in turbulente tijden. Kind en Adolescent Praktijk, maart, 17(1), 6-13.

Jongeren in de JeugdzorgPlus worden doorgaans aan het begin van de behandeling getest op hun intelligentie. Dat brengt het risico van onderschatting met zich mee, omdat ze op dat moment in omstandigheden verkeren die hun testscores drukken. Als hiermee geen rekening gehouden wordt, dan dreigt een onderprestatie. En dat kan grote gevolgen hebben. De uitkomst kan een jongere belemmeren en blijven achtervolgen. In dit artikel worden adviezen gegeven rondom intelligentiediagnostiek in turbulente tijden.

Kaldenbach, Y. (2015). Het meten van volgehouden selectieve aandacht bij kinderen en jongeren: welke rol speelt de onderzoeker bij de uitkomsten van de Bourdon-Vos test? GZ-PSYCHOLOGIE, 7(7), 8-12.

Een veelgehoord bezwaar tegen de Bourdon-Vos test is dat de onderzoeker een grote rol zou spelen bij de uitkomsten van de test, vanwege het handmatig registreren van de regeltijden. Hierdoor zou dezelfde testprestatie bij afname door verschillende onderzoekers tot verschillende uitkomsten leiden. Om te kijken of dit bezwaar terecht is, werd een pilotstudie (n=10) uitgevoerd, gevolgd door een groter onderzoek (n=35). In dit artikel worden de resultaten van dit praktijkgerichte wetenschappelijk onderzoek besproken. Het veelgehoorde bezwaar blijkt ongefundeerd. Er wordt bij herhaling een zeer hoge mate van overeenstemming tussen de onderzoekers gevonden (97-100%).

Kaldenbach, Y. (2015). DSM-5 whitepaper: De verstandelijke beperking (verstandelijke-ontwikkelingsstoornis) in de DSM-5. Amsterdam: Boom Psychologie.

Sinds het verschijnen van de Nederlandse editie van de DSM-5 zijn er geleidelijk een aantal ‘whitepapers’ gepubliceerd (klik hier voor een actueel overzicht). Per classificatie of stoorniscategorie worden hierin de belangrijkste verschillen ten opzichte van de DSM-IV beschreven. In dit whitepaper worden de belangrijkste wijzigingen besproken in de classificatie van mensen met een beperkte begaafdheid (lage cognitieve vermogens). Naast een verstandelijke beperking in verschillende ernstgradaties is helaas de classificatie ‘zwakbegaafdheid’ (in de eerste DSM-5 edities ‘laagbegaafdheid’ genoemd) gehandhaafd. Opmerkelijk en zorgelijk is dat hiervoor niet langer criteria bestaan. Dit betekent dat een clinicus naar eigen inzicht iemand zwakbegaafd mag noemen(!). Er wordt alleen gezegd in welke gevallen iemands zwakbegaafdheid geclassificeerd dient te worden, maar een definitie van of criteria voor zwakbegaafdheid zelf, ontbreken. Mijns inziens een achteruitgang ten opzichte van het al tekortschietende IQ-criterium in de DSM-IV, waarin gesteld werd dat er een IQ van 71-84 aan de orde diende te zijn om van zwakbegaafdheid te mogen spreken.

Kaldenbach, Y. (2014). Recensie van "C. Karssen H. Kooijman & M. van Rooijen (2014). Mevrouw, mag ik bij u wonen? Verhalen uit de praktijk van de jeugdbescherming". In: Kind en Adolescent Praktijk, juni, 13(2), 94.

Recensie van een zeer interessant boek van een gedragswetenschapper bij Bureau Jeugdzorg, die allerlei dagelijkse dilemma's en schrijnende dossiers bespreekt. Ze beschrijft hoe bij BJZ beslissingen rond kinderen tot stand komen en welke overwegingen daarbij een rol spelen.

Kaldenbach, Y. (2014). Verstrekken zonder juiste toestemming. PAOpeople, 1, 3.

Column in PAOpeople (magazine voor zorg- en onderwijsprofessionals), die in mei 2014 verscheen. Het is een korte samenvatting van het artikel in De Psycholoog (2012, zie hieronder) over uitwisseling van vertrouwelijke cliëntgegevens tussen zorgprofessionals en hoe velen dit vaak (doorgaans vanuit onwetendheid en zonder enige onethische intentie) doen op basis van ontoereikende toestemming van de cliënt. In de column wordt abusievelijk naar de WGBO (Wet op de Geneeskundige Behandelovereenkomst) verwezen als 'WGB'.

In De Psycholoog van juli/aug 2015 stond een artikel waarin een psycholoog een waarschuwing van het College van Toezicht kreeg, nadat hij over een cliënt een brief aan de huisarts had gestuurd (geldt als een ‘derde’), zonder deze vooraf ter correctie en toestemming door de cliënt te laten inzien. Het is maar zeer de vraag of de in dit artikel beschreven gang van zaken binnen de medische wereld juridisch is toegestaan. Artsen vallen weliswaar niet onder de NIP-beroepscode, maar ze zijn onverminderd gebonden aan de WGBO, waarin ‘informed consent’ een belangrijk uitgangspunt is.

Trappenburg, P. (2014). 'Een IQ-score heeft absoluut waarde, maar geen absolute waarde'. Yaron Kaldenbach over de waarde en de beperkingen van intelligentieonderzoek. Gifted@248, 2(1), 42-44.

Dit interview verscheen in het lentenummer (maart 2014) van Gifted@248, een magazine over (hoog)begaafde kinderen. Het gaat over het begrip 'hoogbegaafdheid' en de waarde en beperkingen van intelligentietests.

Kaldenbach, Y. (2012). Vragen staat vrij, verstrekken niet. Over het verschil tussen opvraag- en verstrektoestemming. De Psycholoog, 47(10), 24-28.

Dit artikel verscheen in de ethiekrubriek van De Psycholoog, het vaktijdschrift van het NIP. In dit artikel wordt aandacht gevraagd voor het feit velen van ons vertrouwelijke informatie verstrekken aan collega's op basis van een ontoereikende toestemming. Wilt u niet ten onrechte vertrouwelijke informatie verstrekken en zwak staan bij een klacht? Lees dan in deze bijdrage wat u kunt doen om zorgvuldig naar u cliënt te handelen en gedoe te voorkomen. De kans is groot dat u huidige standaardformulier niet voldoet…

Eind 2014 bevestigde het NIP College van Toezicht in een uitspraak (klachtonderdeel 6) nog eens het belang van gerichte en geïnformeerde toestemming (vooraf en per geval) rondom het verstrekken van gegevens. Vergis u niet; ook de verwijzend huisarts, aan wie u gewend bent terug te rapporteren, is gewoon een 'derde' zonder verdere privileges. Deze collega had verzuimd de brief aan de huisarts over de behandeling eerst aan de cliënt voor te leggen, waardoor hij o.a. geen gebruik had kunnen maken van zijn correctierecht. De cliënt was 'not amused' over de gang van zaken en de brief. Zijn klacht werd gegrond verklaard en de psycholoog kreeg een 'waarschuwing'. Hij had in strijd met meerdere codeartikelen gehandeld. Januari 2015 stond op de NIP-site overigens dat de cliënt tegen de uitspraak in hoger beroep is gegaan.

Kaldenbach, Y. (2012). Betekenis verlenen aan test-hertestverschillen bij intelligentieonderzoek. VVP Nieuws, 5(18), 10-14.

Iedere psychodiagnost kent het: je hebt een IQ-test gedaan en de uitslag laat een behoorlijk verschil zien met een eerdere meting. Welke meting heeft dan ‘gelijk’? Is een daling of stijging van de intelligentie eigenlijk wel mogelijk? Was een IQ niet een stabiele en zelfs biologisch verankerde maat? In dit artikel wordt het algemene beeld van stabiliteit van IQ-scores genuanceerd en wordt stilgestaan bij verklaringen voor verschillen.

Ankeren, J. van (2012). Pubers hebben geen astma. Longwijzer, september, 5(51), 29-31.

Interview met Longwijzer (het tijdschrift van het Astma Fonds/Longfonds) over pubers met astma, roken en slordig medicatiegebruik ('therapietrouw'). Adviezen voor ouders die in dit artikel worden genoemd, zijn opgenomen in de 'Zorgstandaard Astma Kinderen & Jongeren', die begin 2013 verscheen.

Kaldenbach, Y. (2012). Recensie van "AD(H)D daar kan ik zóveel mee!". In: Kind en Adolescent Praktijk, september, 11(3), 146-147.

Recensie van psycho-educatie cd-rom voor basisschoolkinderen met AD(H)D.

Interview voor RTL4-programma Editie NL op 28-08-2012 n.a.v. van een longitudinaal onderzoek uit Nieuw-Zeeland, dat een blijvende daling van gemiddeld 8 IQ-punten liet zien bij mensen die in hun tienerjaren al begonnen waren met blowen. Begin 2016 verscheen overigens onderzoek bij tweelingen dat dit tegensprak (lees hier). In beeld staat onder mijn naam ‘neuropsycholoog’ in plaats van ‘gz-psycholoog’.

Nieber, L. (06-08-2012). Een op de acht Amsterdammers is licht verstandelijk beperkt. NRC Next, 2-3.

Kort stukje in NRC Next waar in de rubriek 'NRC checkt' uitspraken in de media worden getoetst op juistheid. Interview n.a.v. een uitspraak van burgemeester Van der Laan over het IQ van Amsterdammers.

Kaldenbach, Y. (2012). Intelligentiediagnostiek en medicatiegebruik: continueren of staken? VVP Nieuws, 5(17), 14-18.

Sommige kinderen gebruiken medicijnen die invloed kunnen hebben op een IQ-meting. Wat is wijsheid in zo’n geval en wie heeft dan welke verantwoordelijkheid? Wat zijn overwegingen om een middel te laten staken en wanneer ligt het juist voor de hand om het medicijn te laten continueren? En wat is eigenlijk bekend over de invloed van het bekende ADHD-medicijn methylfenidaat (Ritalin, Concerta, Medikinet, Equasym) op je IQ? In dit artikel worden deze vragen beantwoord en krijgt de lezer overwegingen aangereikt die in de praktijk kunnen helpen bij het bepalen van het beleid.

Ruiters, F. (2012). World Wide Wisdom - WISC-III-tools en downloads voor therapeuten. In: Kind en Adolescent Praktijk, juni, 11(2), 90.

Recensie over deze website: www.apollopraktijk.nl.

Mini-interview met Yaron Kaldenbach (blz. 5) in PAOpeople (magazine voor zorg- en onderwijsprofessionals), dat in mei 2012 verscheen. Onder 'Ontmoeting met je toekomst; zes experts als trendwatcher' geeft Yaron kort zijn visie op een onderwerp dat in zijn cursus aan bod komt. Deze cursus wordt onder meer verzorgd onder de vlag van GITP PAO.

Kaldenbach, Y. (2012). Een Totaal-IQ buiten het verbaal-performaal bereik. VVP Nieuws, 5(16), 21-22.

Artikel waarin wordt uitgelegd hoe het kan dat een WISC-III TIQ soms buiten het bereik van het VIQ-PIQ ligt. De argumenten gaan ook op voor andere IQ-tests zoals onder meer de WAIS-III/WAIS-IV, maar bij de WPPSI-III past de aanvulling dat het WPPSI-III TIQ niet louter bestaat uit subtests van de verbale en performale schaal (subtest Substitutie zit in het TIQ, maar niet in het VIQ of PIQ; wèl in de factor Verwerkingssnelheid).

Dit artikel is de eerste van vier in het kwartaalblad VVP Nieuws, het vaktijdschrift van de Vereniging van Psychodiagnostisch Werkenden. In 2012 zal ik in dit blad in ieder nummer een artikel publiceren over een vraag of thema rondom de WISC-III. Als introductie op die rubriek en kennismaking met de lezers werd in ditzelfde februarinummer ook een interview geplaatst Wie is Yaron Kaldenbach?

Artikel ‘De dictatuur van het IQ’ in weekblad De Groene Amsterdammer van donderdag 11 augustus 2011.

In dit artikel wordt n.a.v. de voorgenomen IQ-maatregel van het kabinet per 2013 gesproken met deskundigen (Yaron Kaldenbach, Peter Tellegen, Cobi Bon & Britta van Toorn) over de onwenselijkheid en consequenties van dit beleid. Mei 2012 werd bekend dat de politiek (nadat het kabinet was gevallen) terugkwam op de invoering van deze maatregel.

Artikel ‘Vloeibaar testen’ in NRC Weekblad, bijlage bij het NRC Handelsblad van zaterdag 15 januari 2011.

In dit artikel wordt n.a.v. interviews met deskundigen (Peter Tellegen, Arne Evers, Teije de Vos, Harrie Vorst, Yaron Kaldenbach & Wim Bloemers) de praktijk van IQ-tests in Nederland beschreven en de starre en onoordeelkundige manier waarmee soms met deze getallen wordt omgegaan, zonder daarbij te realiseren dat het getal pas betekenis krijgt binnen een context, dat het omgeven is met een bepaalde marge van (on)betrouwbaarheid en dat beslissingen nooit op IQ alleen gebaseerd zouden mogen worden.

Kaldenbach, Y. (2010). Recensie van "T. Ehrlich (2010). ADDavid". In: Kind en Adolescent Praktijk, september, 9(3), 139.

Recensie van een therapeutisch kinderboekje voor basisschooljongens met ADD.

Kaldenbach, Y. (2010). Neuropsychologische diagnostiek is onnodig om ADHD te classificeren! Kind en Adolescent Praktijk, april, 9(1), 28-32.

Opiniërend stuk waarin een misstand aan de kaak wordt gesteld, namelijk dat in het land veel collega’s neuropsychologisch onderzoek gebruiken om wel of niet tot de ‘diagnose’ ADHD te komen. Dit artikel deed enig stof opwaaien en leidde onder meer tot interviews met GGZ-vaktijdschrift Psy (uitgebreid online verschenen interview en een kort bericht in de wetenschapsrubriek van het tijdschrift zelf), Goedemorgen Nederland (KRO radio 1) en jongerenradiozender FunX FM (Fresh ’n Up). Ook Dagblad De Pers besteedde er aandacht aan en op internet was het op tientallen forums een topic, waarin de boodschap overigens vaak verkeerd begrepen werd.

Kaldenbach, Y. (2009). Recensie van “T. van Lieshout (2009, tweede herziene druk). Pedagogische adviezen voor speciale kinderen – een praktijkhandboek voor professionele opvoeders, begeleiders en leerkrachten." In: Kind en Adolescent Praktijk, december, 7(4), 203-204.

Recensie van een praktijkgericht vakboek voor mensen die beroepsmatig te maken hebben met kinderen en jongeren met allerlei psychiatrische, sociaal-emotionele of leerproblemen.

Kaldenbach, Y. (2009). Online onderduiken en digitale dilemma’s. Kind en Adolescent Praktijk, december, 8(4), 181.

Column over ‘social media’ zoals Hyves, Facebook, LinkedIn en Twitter en hoe je als hulpverlener door kinderen en jongeren verrast kunt worden doordat ze je op internet vinden en uitnodigen om je ‘vriend’ te worden. Wat doe je dan?

Kaldenbach, Y. (2009). Recensie van “T. Ehrlich (2009). ADDaisy”. In: Kind en Adolescent Praktijk, september, 7(3), 146.

Recensie van een therapeutisch kinderboekje voor basisschoolmeisjes met ADD.

Kaldenbach, Y. (2009). Recensie van “Th. Kievit, J.A. Tak & J.D. Bosch(red.) (2008). Handboek psychodiagnostiek voor de hulpverlening aan kinderen." In: Kind en Adolescent Praktijk, januari, 7(1), 42.

Recensie van hét handboek dat we in Nederland hebben op het gebied van de psychodiagnostiek bij kinderen en jongeren. Dit boek hoort in de kast te staan bij iedere psychodiagnost in de K&J-sector.

Kaldenbach, Y. (2008). Recensie van “G. van Vaerenbergh, G. de Kinder, K. Janssen & K. Verplancke (2006). Mag ik even jouw hippocampus zien? Antwoorden op psychologische vragen van kinderen”. In: Kind en Adolescent Praktijk, december, 6(4), 191.

Recensie van een leuk boekje met allerlei interessante weetjes over ons brein. Leuk voor nieuwsgierige en geïnteresseerde kinderen, jongeren én volwassenen. Lees het geheim van de spiegelneuronen achter de aanstekelijkheid van gapen en nog veel meer.

Kaldenbach, Y. (2008). Recensie van “F. Verheij, F.C. Verhulst & R.F. Ferdinand (red.) (2007). Kinder- en jeugdpsychiatrie, behandeling en begeleiding”. In: Kind en Adolescent Praktijk, september, 6(3), 142-143.

Recensie van een basisboek in de kinder- en jeugdpsychiatrie. Alle stoornissen passeren de revue met beschrijvingen van klinische beelden met bijbehorende diagnostiek en behandeling.

Kaldenbach, Y. (2008). Interculturele ambivalentie: uit eten met mijn cliënt. Kind en Adolescent Praktijk, september, 7(3), 126.

Column over mijn interne worsteling bij de behandeling in de thuissituatie van een Griekse cliënt. Bij de laatste sessie stond de vader erop mij zijn Griekse restaurant te laten zien (hij had het zijn inmiddels overleden moeder beloofd) en eenmaal aangekomen kreeg ik een privémaaltijd voorgeschoteld die ik niet mocht weigeren. Waar eindigt intercultureel werken en komt de beroepsethiek om de hoek kijken? In deze column leest u hoe het afliep…

Kaldenbach, Y. (2008). Recensie van “K. Dieltiens & M. Klompmaker (2006). Er zit een leeuw in mij”. In: Kind en Adolescent Praktijk, maart, 6(1), 40.

Recensie van een therapeutisch voorleesboekje voor kinderen (jongens) met ADHD.

Kaldenbach, Y. (2008). Het toekennen van DSM-classificaties door gz-psychologen. Kind en Adolescent Praktijk, maart, 6(1), 24-26.

Opiniërend stuk over het misverstand dat alleen psychiaters DSM-classificaties zouden mogen stellen. Een oproep aan psychologen en orthopedagogen met (en wellicht zelfs ook zónder) BIG-registratie om zich meer te positioneren en te gaan staan voor de eigen deskundigheid…

Kaldenbach, Y. (2007). Therapietrouw bij uw kind met ADHD. ADHD Wachtkamerspecial, 4(2), 1-4.

Een artikel voor ouders van kinderen met ADHD over therapietrouw en wat ze eraan kunnen doen om medicatiegebruik conform doktersvoorschrift bij hun kroost te verbeteren.

Kaldenbach, Y. (2007). Therapietrouw bij kinderen en adolescenten met ADHD. ADHD Actueel, 4(2), 1-6.

Een artikel voor psychologen, orthopedagogen en psychiaters over therapietrouw bij ADHD: hoe ontstaat dit (determinanten) en wat kunnen professionals eraan doen om te bevorderen dat hun cliënten thuis ook echt doen wat ze in de spreekkamer afspreken?

Kaldenbach (2007). Recensie van “A. Prifitera, D.H. Saklofske & L.G. Weiss (2005). WISC-IV Clinical Use and Interpretation. Scientist-Practitioner’s Perspectives” en “L.G. Weiss, D.H. Saklofske, A. Prifitera & J.A. Holdnack (2006). WISC-IV Advanced Clinical Interpretation". In: Tijdschrift voor Psychiatrie, 49(7), 505-507.

Recensie van twee Amerikaanse boeken over de WISC-IV. In Nederland werken we nog met de WISC-III en zal de WISC-IV worden overgeslagen. Najaar 2014 verscheen de WISC-V in Amerika en Nederland zal naar verwachting in 2015 beginnen met het project WISC-V-NL. De in deze boeken beschreven WISC-IV is echter een bijzonder interessante intelligentietest en de beschreven ‘WISC-IV Integrated methode’ maakt dat je binnen de WISC ook neuropsychologisch kunt doortesten en veel meer te weten kunt komen over waar het bij een kind misgaat als hij laag scoort dan op eerdere versies van de WISC.

Kaldenbach, Y. (2007). Hiërarchische analyse van de WISC-III nader toegelicht: vragen en antwoorden. Kind en Adolescent Praktijk, juni, 6(2), 72-80.

Na publicatie van het WISC-III artikel in 2006 werd ik overstelpt met mailtjes van lezers. Dagelijks kreeg ik meerdere mails en sommige vragen kwamen vaak terug. De meest gestelde vragen worden in dit vervolgartikel beantwoord en de hiërarchische analysemethode krijgt met dit tweede artikel een vervolg.

Kaldenbach, Y. (2006). De WISC-III anno 2006: een voorstel tot eenduidige en hiërarchische analyse, interpretatie en rapportage. Kind en Adolescent Praktijk, sept, 5(3), pp. 128-136.

In dit artikel wordt de hiërarchische analysemethode voor de WISC-III uitvoerig beschreven. Het is inmiddels een artikel dat in diagnostisch Nederland veel wordt gebruikt en op universiteiten en in postmasteropleidingen als literatuur wordt aanbevolen.

Kaldenbach, Y. (2006). i.o.: professionele misleiding. Maandblad Geestelijke Volksgezondheid, 61(5), pp. 406-407.

Column over hoe veel mensen in ons vak de afkorting ‘i.o.’ vermelden als ze ergens voor in opleiding zijn (bijvoorbeeld 'psycholoog i.o.' als je 'stagiaire Psychologie' bent en 'gz-psycholoog i.o.' als je als basispsycholoog de gz-opleiding doet). Het voeren de de ‘i.o.-titel’ op deze manier is echter misleidend en kan bij een klacht ook tot het opleggen van een maatregel leiden. Profiteer van deze kennis en voorkom dat u de volgende bent die ‘hangt’…

Coenraads, R.C. & Kaldenbach, Y. (2006). Jeroen de hardloopkampioen met astma. Leimuiden: Uitgeverij Context. ISBN-nummer: 907-81-96025/978-90-78196-02-0.

Een positief therapeutisch (voor)leesboekje met humor, voor jonge kinderen met astma. Full-color en met ‘hard cover’ omslag. Klik op de afbeelding voor de flyer. De adviesprijs is €13,50 maar via ykaldenbach@hotmail.com kunt u het boek bestellen voor slechts €7,95 (incl. verzendkosten in Nederland), nu de uitgever de verkoop van de nieuwste druk aan mij heeft overgedragen.

Download ook de kleurplaat van Jeroen de hardloopkampioen.

Kaldenbach, Y. (2006). Een bittere pil? Medicatietrouw bij kinderen en jongeren met psychiatrische problematiek. Balans Magazine, 19(1), pp. 18-21.

In dit tijdschrift voor ouders van kinderen met onder meer psychiatrische stoornissen zoals ADHD en PDD-NOS verscheen in 2006 dit artikel over medicatietrouw. Er wordt beschreven wat redenen kunnen zijn waarom kinderen en jongeren met psychiatrische problemen hun medicatie niet gebruiken zoals met de arts besproken. Ook worden praktische tips gegeven over hoe je kunt ontdekken wat de oorzaak is en minstens even belangrijk : wat je er als ouder aan kunt doen.

Kaldenbach, Y. (2005). Cognitieve therapie bij een veertienjarige angstige adolescent zonder vermijdingsgedrag. Kind en Adolescent Praktijk, maart, 4(1), pp. 4-13.

In dit artikel wordt een casus beschreven: de 14-jarige Tim heeft een gegeneraliseerde angststoornis en dysthymie, maar… vermijdt niet. Hoe lost de therapeut dit op, die in de cursus cognitieve gedragstherapie keurig heeft geleerd dat bij angststoornissen vermijding een centrale rol speelt en exposure dus het belangrijkste behandelingrediënt moet zijn? Lees hoe een sterk cognitief accent, liquidatierisicoprofielen, taartdiagrammen over inbrekers en een flinke dosis humor Tim weer beter maakten…

Kaldenbach, Y. (2004). Recensie van “M. Janssens (2003). Humor, een relativerende begeleidingsmethode: anders omgaan met verstandelijk gehandicapten in specifieke situaties”. In: SPH - Tijdschrift voor Sociaal Pedagogische Hulpverlening, nr. 58, juni 2004, pp. 43-44.

Recensie van een boek over gebruik van humor in het werken met verstandelijk beperkte cliënten.

Kaldenbach, Y. (2003). Humor binnen de hulpverlening: kracht of kwetsbaarheid? SPH - Tijdschrift voor Sociaal Pedagogische Hulpverlening, nr. 51, april 2003, pp. 32-35.

Artikel in een blad voor sociotherapeuten/groepswerkers over hoe je humor in je werk kunt gebruiken, maar ook welke valkuilen dit met zich meebrengt. De genoemde voorbeelden in het artikel zijn eigen praktijksituaties van de auteur, ervaringen die hij tijdens zijn studie Psychologie opdeed toen hij een bijbaan als groepsleider had.

Kaldenbach, Y. (2002). Dikke kinderen: maken we ons te dik? Obesitas bij kinderen en adolescenten - interventies voor de dagelijkse praktijk. Over Gewicht Magazine, juni, 6(3), pp. 16-18 & augustus, 6(4), pp. 15-17 & oktober, 6(5), pp. 15-17.

Tegenwoordig wordt het als een epidemie gezien en grote bedreiging voor de gezondheid van onze kinderen: obesitas. Maar ook in 2002 waren er al grote zorgen over de steeds dikker wordende jeugd in Nederland. In deze reeks artikelen (het was te lang om in één keer in het blad te verschijnen, dus werd gekozen voor een ‘trilogie’) wordt ingegaan op een ‘groeiend’ probleem en wat mensen die met te dikke kinderen te maken hebben (als ouders of als hulpverlener) hieraan kunnen doen.

Kaldenbach, Y. (2001). Therapietrouw bij adolescenten met astma. Astma Nieuws, februari, 4(1), pp. 11-12 & mei, 4(2), pp. 11-12.

Therapietrouw onder pubers met astma is een groot probleem en hieraan liggen zowel algemene als ziekte-specifieke factoren ten grondslag. In dit artikel wordt beschreven hoe het komt dat pubers niet altijd trouw hun medicijnen innemen en toch gaan roken, en wat de omgeving hieraan kan doen.

Kaldenbach, Y. (2000). Heitakampen Astmacentrum Heideheuvel. Astma Nieuws, oktober, 3(5), pp. 24-26.

Inmiddels opgeheven maar in 2000 bestonden ze nog: de therapeutische vakantiekampen voor kinderen met astma van astmacentrum Heideheuvel. In dit artikel krijgt u een sfeerimpressie.

Link gerust naar deze website. Informatie mag echter niet zonder voorafgaande schriftelijke toestemming worden gepubliceerd/overgenomen op andere websites dan www.apollopraktijk.nl of worden aangepast (in welke vorm dan ook) zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van Yaron Kaldenbach. Ook is het niet toegestaan de bronvermelding/auteur weg te laten, waardoor de suggestie kan worden gewekt dat iemand anders de bestanden op deze website heeft ontwikkeld. Voor zover het bestanden betreft waarvan Yaron Kaldenbach het copyright bezit, is het wel toegestaan deze te downloaden en intern op een centrale server/schijf van een instelling te zetten, voor intern gebruik. In dat geval wordt u wel aangeraden regelmatig te checken op de website of er recentere versies zijn verschenen en u kosteloos te abonneren op de Nieuwsbrief via ykaldenbach@hotmail.com. Bij belangrijke updates ontvangt u dan een e-mail. Ook is het toegestaan om de bestanden van Yaron Kaldenbach via e-mail in ongewijzigde vorm verder te verspreiden (als het om grotere groepen geadresseerden gaat, dan graag even vooraf overleg). Los van auteursrechtelijke redenen is het belangrijk dat de kwaliteit van de geboden informatie gewaarborgd blijft en dit kan niet langer worden gegarandeerd als anderen dingen aanpassen. Door één centraal podium te houden waar de informatie wordt gedeeld (deze website), kan iedereen erop vertrouwen dat men hier de meest recente versies vindt waarin verbeteringen t.a.v. evt. eerdere versies zijn aangebracht.